تاریخچه تئوری

در زمینه جرایم و جرم شناسی تئوریی وجود داره به اسم “پنجره شکسته”.

این تئوری با دو توضیح مختلف بیان میشه:

• یک ساختمان متروکه از زمانی مخروبه میشه که اولین پنجره اون بشکنه
• جرایم کوچکی مثل شکستن پنجره یک ساختمان اگر بهشون توجه نشه و رها بشن فضایی رو آماده می کنن که جرایمی بزرگتر در اون رخ بده.

یک محله با تعداد زیاد پنجره های شکسته و رها شده این تصور رو ایجاد می کنه که اون محله رها شده و کسی دیگه به اونجا اهمیت نمی ده به همین دلیل جرایم بزرگتری در اونجا اتفاق میوفته. با اهمیت دادن به جرایم کوچکتری مثل شکستن پنجره سلامت فکری جامعه حفظ می شه.

در دورانی جرایم در شهر نیویورک بالا رفته بود، در اون زمان بر اساس همین تئوری پلیس نیویورک شروع به مقابله با جرایم کوچک مانند وارد شدن به قطار بدون بلیط، آسیب به اموال عمومی و هر چیزی که یه بچه تین ایجر امکان داره انجام بده کردن. با انجام همین کار ساده جرایم جدی تر به مقادیر بسیار بالا در نیویورک کاهش پیدا کرد.

پنجره شکسته در محل کار

به دلیل اینکه این تئوری در رابطه با نحوه کار کردن ذهن آدم ها هست قابل تعمیم به محیطهای دیگه و چیزهایی که جرم نیستن هم میشه و میشه اون رو به محیط کار و نحوه مدیریت و رهبری هم نسبت داد.

برای نمونه یکی از تجربه های شخصی من این بود که برای ثبت نام در یک آموزشگاه زبان به اونجا رفتم. قرار مصاحبه من ساعت ۱۵ دقیقه به ۹ صبح بود. من همون موقع به اونجا وارد شدم. در باز بود به طبقه بالا رفتم اما هیچ کس اونجا حضور نداشت. بعد از ۴۵ دقیقه همچنان کسی اونجا نبود. این اتفاق ساده که بعدها به گفته کسی که اونجا کار میکرد به علت ترافیک بوده! باعث شد در ذهن من این تصور ایجاد بشه که اون آموزشگاه به کل خوب نیست. یک دیر اومدن ساده این تصور رو به کل آموزشگاه تعمیم داد که به کل مناسب نیست.

نتیجه گیری

نتیجه ساده ای که میشه از این داستان و تئوری ساده گرفت این هست که زمانی که به چیزهای کوچیک در محل کار اهمیت ندیم مشکلات بزرگتری بروز میکنه مثال می تونه به سادگی دیر اومدن سر کار، کثیف بودن میزهای کار، یا حتی به سادگی این باشه که یک مانیتور که آمار نشون میده چنیدن روز صفحه ارور رو نشون بده. همه و همه ی مشکلات کوچک و به ظاهر بی اهمیت این حس رو ایجاد می کنند که کسی به کار و محیط اهمیت نمیده و به آرومی مشکلات بزرگتری مثل نبود انگیزه بوجود میاد.